Ik ben opgevoed ten tijde van de analoge fotografie. Mijn vader was mijn mentor. Heeft mij de beginselen van de DOKA bijgebracht. Later via diverse fotoclubs veel bezig geweest met verlichtingstechnieken en compositie-leer.
In 2016 ben ik gestart met de opleiding “Vakfotografie” bij de Fotovakschool in Rottedam, waar ik in 2018 ben afgestudeerd.
Tijdens mijn opleiding tot Vakfotograaf heb ik meerdere Bedrijfsreportages mogen maken. Hier kwamen mijn talenten het best naar voren.
Reportage- en portretfotografie is voor mij de ultieme manier om mijn verhaal te schrijven, maar dan in beeld.
Voor mij is fotograferen het vertellen van een verhaal, het vastleggen van hét moment van een emotie of situatie in een of meerdere foto’s.
“Le moment décisif”, Once you miss it, it is gone forever” zoals Henri Cartier-Bresson eens zei.
Daarbij moet het lijken dat de foto zo natuurlijk mogelijk overkomt, alsof mensen niet in de gaten hebben dat ik die foto maak en het dus niet voelbaar is dat ik daarbij aanwezig ben. Fotografie zie ik als de kunst van het observeren.
Fotografie is een zoektocht naar eigenheid en eigenzinnigheid van mensen, dieren, dingen. Die vind je in een gelaatsuitdrukking of een bepaalde houding. In mijn foto’s wil ik dat dat allemaal samenkomt. Dat maakt voor mij fotografie zo krachtig.
Een foto staat letterlijk stil bij de indruk die dat moment achterlaat en dat jouw verhaal vertelt. Alleen op deze manier is het beeld ‘Kunst van Jezelf’.
Over mij
Hallo ik ben Eric Hanou, ik ben fotograaf
In 2016 ben ik gestart met de opleiding “Vakfotografie” bij de Fotovakschool in Rottedam, waar ik in 2018 ben afgestudeerd.
Tijdens mijn opleiding tot Vakfotograaf heb ik meerdere Bedrijfsreportages mogen maken. Hier kwamen mijn talenten het best naar voren.
Reportage- en portretfotografie is voor mij de ultieme manier om mijn verhaal te schrijven, maar dan in beeld.
Voor mij is fotograferen het vertellen van een verhaal, het vastleggen van hét moment van een emotie of situatie in een of meerdere foto’s.
“Le moment décisif”, Once you miss it, it is gone forever” zoals Henri Cartier-Bresson eens zei.
Daarbij moet het lijken dat de foto zo natuurlijk mogelijk overkomt, alsof mensen niet in de gaten hebben dat ik die foto maak en het dus niet voelbaar is dat ik daarbij aanwezig ben. Fotografie zie ik als de kunst van het observeren.
Fotografie is een zoektocht naar eigenheid en eigenzinnigheid van mensen, dieren, dingen. Die vind je in een gelaatsuitdrukking of een bepaalde houding. In mijn foto’s wil ik dat dat allemaal samenkomt. Dat maakt voor mij fotografie zo krachtig.
Een foto staat letterlijk stil bij de indruk die dat moment achterlaat en dat jouw verhaal vertelt. Alleen op deze manier is het beeld ‘Kunst van Jezelf’.